En el último juego de esta primera temporada, algo muchísimo más bonito que difícil, aunque, inevitablemente, tiene su truquillo, una dificultad que se desvelará con la primera pista. Mientras tanto, la pieza puede ser un muy agradable descubrimiento para quien no la conozca.
Pista 1.- No es de quien parece ni parece de quien es.
>--------------------------------------------------------------------> No es de Rachmaninov y no parece de Shostakovich.
Pista 2.- Su autor sólo necesitó tres cuartos de hora para escribir este arreglo.
>-------------------------------------------------------------------> "En 1927 Dmitri Shostakóvich apostó y ganó 100 rublos al director de orquesta Nilolai Malko de ser capaz de realizar una versión orquestal de Tea for two en una hora, habiéndola oído sólo una vez, lo cual hizo en cuarenta y cinco minutos. La estrenó en Moscú el 25 de noviembre de 1928 con el título de Tahití Trot, y acabó incluyéndola en su ballet La Edad de oro." (wikipedia)
Pista 3.- Compuesto para el cumpleaños de su hijo, que fue quien lo estrenó.
>-------------------------------------------------------------------> Máxim Shostakovich.
Pista 4.-
>------------------------------------------------------------------->Piano Nº 2, Andante. S.-h-O.S. - Tako - Vic-h.
–
>--------------------------------------------------------------------> Andante del Concerto para piano y orquesta no. 2 de Shostakovich. Yefin Bronfman y Esa-Pekka Salonen con miembros de Los Angeles Philharmonic.
Juraría que esto lo tengo guardado en algún rincón del disco duro (del cráneo), pero de entrada no se me ocurre. Aunque sea muchísimo más bonito que difícil, no es consuelo, porque bonito lo es un rato.
Lo cual no deja de ser un consuelo 😉 . Cuando lo oí por primera me vez me recordaba a alguien (que no diré) y a Morricone, pero no he conseguido encontrar una melodia similar. Según dicen, uno de los truquillos de la pieza es que las cuerdas empiezan en tonalidad menor y luego el piano entra en mayor.
Es un andante de un concierto para piano ¿a que sí? Jajaja
Para adagio lo veo un poco rápido, pero también podría ser.
Bueno, como ni adagio ni andante ni concierto ni piano bloquean las respuestas, no digo nada por pasiva ni tampoco por activa. 😉
XX del XX de XX
Lider en la recta final.
Pero por poco tiempo, jeje.
a ver… un segundo movimiento de concierto de Rachmaninov o contemporáneo suyo?
yo misma me pongo el pulgar
Andante, adagio, segundo movimientos que a veces son terceros… no sé, no sé. Pero Rachmaninov, no.
aunque lo parezca
vaya pista, chaval, me quedo igual..
no es Rachmaninov ni Voninamhcar 😆
Medita la pista, que no sólo excluye Rachmaninov
XX – XX: XX
Conciso y perfecto. Cuatro puntos. ¿Ves cómo era buena la pista?
pues no, fue una intuición con serendipia 😉 que otras veces no ha servido en tu concurso.
Si. Ho sembla. Ara mirem gent baltica, amb nom de pianista, … Poc orientats
La primera pista, encara que potser semblarà una bajanada, pot orientar molt. Bon viatge 😉
Doncs si no és Rachmaninova podria ser Txaukovski…no? És preciós, ho he sentit però ni les pistes m’ajudaran. Atesa la melangia he pensat en Piotr Illich T.
Gràcies José Luis!
Ai! Volia dir Txaikovski! Sorry.
I volia dir racgmaninov.
Paraula que no he begut. Tinc les mans tremoloses i mols precipitades.
Rachmaninov.
Plego.
JA JA, ¿que li pasa a Olympia que ha deixat 4 comentaris seguits?. No pleguis, que les pistes son bones.
Lo descubrí hace poco, es precioso y lo he escuchado a menudo. Es el XX del XX de XX.
Entonces vas sobre seguro. Enhorabuena, la primera y los cinco puntos. Lo único que me sabe mal es no habértelo descubierto también 🙂 ¿Verdad que es curioso que no sea más conocido?
Pues si, eso mismo pensé yo, que me esperaba otra cosa cuando lo anunciaron (lo oí por la radio) y me salió esto, luego ya busqué y lo volví a escuchar. Muy recientemente, por eso me acordaba, que si no de qué!
Podria ser Dvorák?
Nok 😉
Aquesta vegada necessitaré alguna pista… crec estar ben perdut! Aprofito per donar-te les gràcies per les cançons de Beethoven, un autèntic descobriment!
Salut!
Pau
Ara rastregem John Field, anem bé? En qualsevol cas, que bonica que és la música de Field.
Totalment d’acord amb tu! Els concerts de piano de John Field són preciosos! Però crec que no és el cas…
Salut!
Crec que us portareu una bona sorpresa, i estic molt content de que esteu ben perduts (es la meva tasca )
És l’XX del XX de XX. Les intuïcions XX i la tossuderia obre les portes (de l’Ancha es mi casa) .
Quants XX que no coneixem! No em vull morir per anar-los sentint tots!
Us he censurat la naturalesa de les intuïcions, que la casa es Ampla però punyetera. Cinc punts i molt bé.
Ja hi som! Aquesta setmana toca un altre baixada de fums musicals! Pensava que ho sabia tot dels concerts per a piano i orquestra…doncs no! Catxis! Esperant en candeletes la solució ja estic! I no ho saps prou, perque el fragment és preciós! Bé, no puc evitar-ho, no dormiria si no et dic al menys un nom aviam que tal i aixi potser rento el meu «historial» mica esmicolat ultimament en aquesta ampla casa: potser és un dels adagis del concerts 1 ó 3 de de Saint Saints?
Pas du tout, mon chère ami. Torno a ser feliç descobrint una cosa maca. I ja saps: Si no vols que et baixin els fums, fes un concurs i que suïn els altres 🙂 En uns minutets, la segona pista.
Per què quan està un tan perdut se li acud allò de….»lo important es participar!»… 😦
Ja, ,ja, repassa els comentaris i les pistes: La segona part de la primera (no la contratant) pot orientar-te. Per descomptat, per el que ho organitza, lo important es qui hi participeu…. Gracies i bona nit!
Tres cuartos de hora o’clock? 🙂
Je je, digamos que ni tres cuartos de hora o’clock, o eso dicen. La lástima es que los puntos no sean o’clock, porque el histórico triple empate no va a ser posible. Mucha caballerosidad.
¿No hay una ópera de Mozart en la que la galanteria es entre dos caballeros que acaban chocando al salir a la vez? No lo sé y no puntua 🙂
Es de Gershwin ?
Nin 😉 Por lo que veo, la pista americana ha sido una des-pista.
doncs vinga … tornem cap a Europa …
Bona decisió.
Es el XX del XX de XX
Enhorabuena al ganador
Que si vicicle sigue mudo en los proximos 10 minutos va a ser maac, aunque la entrada es de foto-finish, y ya veremos.
Es el XX del XX de XX. Sabía que lo conocía, pero la pista número 2 ha sido esencial. Parece Ravel, ¿verdad?
Vaya, la pista 2 salió anoche, pero ahora ya ha salido la 3 y son sólo dos puntos. Siento haberte dado la noche 🙂
Pues también al de Ravel, pero en ese no había pensado.
He escuchado la pista 2 demasiado tarde y ahora me revuelco entre mis propias heces (que intentan guardar mi compostura y me informan que lo importante es participar más que ganar). Pero la noche ya no hay quien me la dé. La verdad es que todo esto del concurso es muy divertido y que los que ocupen el trípode (o el podium, o como se diga) se lo tendrán muy bien merecido.
Desde luego, el triunvirato se lo ha ganado, y tus palabras me animan a seguir la próxima temporada, si es que queda alguien por aquí. Lamento el revolcón y te deseo buenas noches a pesar de todo.
Siempre he sido muy malo con los jeroglíficos, pero este piano encima de unas bicis fragmentadas me ha llegado al eje de pedalier, que es donde reside el alma ciclista 🙂 No podías concluir mejor esta primera temporada de un concurso que nos ha tenido pendientes a lo largo de muchos meses de tan encantadoras músicas y del YouTube, todo sea dicho. Un abrazo, y felicitaciones a ti y al ganador.
Muchas gracias, en esos jeroglifícos acaba todo mi genio creativo, pero, ¿podría vuecencia, tercer clasificado en cualquier caso, dar la respuesta al concurso del mes y ganar así un puntillo, o sigue con la pájara?
Pues no creas, que hay pájaras tremendas. Sobre todo las de exceso de confianza. 🙂 Hasta el mismísimo Induráin sufrió en el Mortirolo. A mí me suena un poco a ensaladilla rusa, pero poco más puedo decir. La temporada que viene pienso atacar desde las primeras rampas. Palabra de Vicicle.
Es el XX(XX) del XX de XX
La única pista que me ha servido es la última foto de la pista nº 4 !
Fantástico concurso!
Último punto de la temporada. Algunas pistas son difíciles de entender incluso sabiendo la respuesta… Muchas gracias, en Septiembre nueva edición.
Aquesta tarda, he posat Klassic Radio (sóc a Alemanya) i… taxin taxin… M’han posat el mateix moviment! Quina casualitat, però podria haver sonat tres dies abans!
Ja ja, taxin taxin, aquesta sí que es bona. Potser es que els d’aquesta emisora s’han passat per aquí… 😉
Reconec un grau d’ignorància musical a l’entorn de XX important. Però finalment i gràcies a les pistes l’he trobat. XX del XX.
Gràcies per aquest divertit joc! És un bon al·licient per tots aquells que estimem la música!!
Saluten! (per si de cas començo a practicar l’alemany…)
Un puntet quasi in extremis. Gracies a tu i a tots els que participeu. Jo m’ho passo molt bé. I del alemany… ai ai ai.
Ha sido divertidísimo! Enhorabuena a los ganadores y enhorabuena a los que hemos elegido participar en algo que, ademñas de entretenernos, nos ha ayudado a descubrir nuevas músicas. Gracias, José Luis!
Ups! Además, quería decir. 😉
De nada, y me alegro mucho de las dos cosas. Más aún que jugar con pistas me gusta compartir las cosas que descubro. En un par de dias daremos los trofeos a los ganadores, que menudas fieras.